بیماری خونی ماهی سیچلید

بیماری خونی ماهی سیچلید در آمریکای جنوبی وشمالی تشخیص داده شده است . ویروس عامل این بیماری ، ویروس ماهی سیچلید و ویروس سیچلید رامیرزدارف نیز نامیده می شود .

عامل وهمه گیر شناسی

در بررسی با میکروسکوپ الکترونی از سلول های طحال ، ردیفی از ذرات شبه ویروسی داخل سیتوپلاسمی با قطر 130 – 110 نانومتر را در ابتدای عفونت نشان می دهد ، طبقه بندی ویروس هنوز مشخص نشده است . به علت عدم حضور سایر پاتوژن ها به نظر می رسد که این ذرات ، عوامل به وجود آورنده بیماری باشند . تلاش برای جداسازی ویروس تا کنون گزارش نشده است .هیچ گونه آزمایش تجربی برای انتقال ویروس گزارش نشده است ، شواهد نشان می دهد که بیماری 3 تا 4 هفته طول می کشد . شیوع بیماری 100% وتلفات در بین ماهیان 80 تا 40% می باشد .

علائم بالینی وضایعات

این بیماری ویروسی حاد در ماهیان سیچلید رامیرز5 تا 3 سانتی متری شناخته شده وموجب تلفات بالا در ماهیان می گردد . ماهیان مبتلا بی اشتها ورنگ پریده می باشند ودچار اختلال تنفسی ، شنای ناموزون ، انحراف ستون فقرات وخون ریزی در پوست وعنبیه هستند . هنگامی که بیماری پیشرفت می کند تغیرات دژنراتیو در چشم به وجود می آید . انحنای ستون فقرات که به صورت ناپایدار وزود گذر اتفاق می افتد ، به اسپاسم عضلانی نسبت داده می شود . پیش از مرگ ، ماهی به پهلو افتاده وتنفس های عمیق وآرام دارد ، بیماری 4 – 3 هفته طول می کشد .

اندام های داخلی جمع ومنقبض شده ودر سمت جلوتجمع می یابند . کلیه وکبد کوچک تر از حد طبیعی بوده ورنگ پریده اند . ولی طحال با وجود این که رنگ پریده است ، 10 – 3 برابر بزرگتر از حالت طبیعی شده است . دستگاه گوارش خالی از مواد غذایی بوده ، حاوی مایع موکوسی شفاف و واضح است . در آزمایشات باکتری شناسی کلیه ها ، کبد وطحال نتایج منفی بوده است .

تغییرات دژنراتیو نکروز کانونی وخون ریزی نقطه ای در طحال ، کبد ، روده ها ، کلیه ها ، پانکراس وچشم ها دیده می شود . گنجیدگی سیتوپلاسمی در سلول های طحال در مراحل اولیه بیماری فراوان بوده ، ولی در طی مراحل بعدی کمتر دیده می شود . سلول هایی که در مراحل اولیه آلودگی هستند متورم ، بازوفیلیک وحاوی مواد بی شکل آبی رنگ می باشند . در مراحل پیشرفته تر سلول ها دارای گنجیدگی های کوچک ائوزینوفیلیک در سیتوپلاسم وباقی مانده غشاء هسته بوده وعاری از محتویات سلولی قابل تشخیص می باشند .

تشخیص

تشخیص بر اساس علائم بالینی و آسیب شناسی می باشد و این ویروس از محیط کشت سلولی جدا نشده است وهیچ تست سرولوژیکی برای تعین ویروس انجام نشده است .

درمان وکنترل

هیچ گونه روش عملی برای کنترل ودرمان این بیماری ویروسی سیچلید گزارش نشده است . پرورش دهندگان ماهی باید با احتیاط ماهیان وحشی را قرنطینه کنند تا امکان انتقال بیماری کمتر شود .